فصل 16
1 بره‌ها را كه خراج حاكم زمین است از سالع بسوی بیابان به كوه دختر صَهْیون بفرستید.
2 و دختران موآب مثل مرغان آواره و مانند آشیانه ترك شده نزد معبرهای اَرنون خواهند شد.
3 مشورت بدهید و انصاف را بجا آورید، و سایه خود را در وقت ظهر مثل شب بگردان. رانده شدگان را پنهان كن و فراریان را تسلیم منما.
4 ای موآب بگذار كه رانده‌شدگان من نزد تو مأوا گزینند. و برای ایشان از روی تاراج‌كننده پناه‌گاه باش. زیرا ظالم نابود می‌شود و تاراج‌كننده تمام می‌گردد و ستمكار از زمین تلف خواهد شد.
5 و كُرسی به رحمت استوار خواهد گشت و كسی به راستی بر آن در خیمه داود خواهد نشست كه داوری كند و انصاف را بطلبد و به جهت عدالت تعجیل نماید.
6 غرور موآب و بسیاری تكبّر و خُیلاء و كبر و خشم او را شنیدیم و فخر او باطل است.
7 بدین سبب موآب به جهت موآب وِلوِلَه می‌كند و تمامی ایشان وِلْوِلَه می‌نمایند. به جهت بنیادهای قیر حارَسَت ناله می‌كنید زیرا كه بالكّل مضروب می‌شود.
8 زیرا كه مزرعه‌های حَشْبُون و مَوْهای سِبْمَه پژمرده شد و سروران امّت‌ها تاكهایش را شكستند.آنها تا به یعْزیر رسیده بود و در بیابان پراكنده می‌شد و شاخه‌هایش منتشر شده، از دریا می‌گذشت.
9 بنابراین برای مو سِبْمَه به گریه‌یعْزیر خواهم گریست. ای حَشْبون و اَلْعالَه شما را با اشكهای خود سیراب خواهم ساخت زیرا كه برمیوه‌ها و انگورهایت گلبانگ افتاده است.
10 شادی و ابتهاج از بُستانها برداشته شد و در تاكستانها ترنّم و آواز شادمانی نخواهد بود و كسی شراب را در چرخُشتها پایمال نمی‌كند. صدای شادمانی را خاموش گردانیدم.
11 لهذا احشای من مثل بربط به جهت موآب صدا می‌زند و بطن من برای قیر حارَسْ.
12 و هنگامی كه موآب در مكان بلند خود حاضر شده، خویشتن را خسته كند و به مكان مقدّس خود برای دعا بیاید كامیاب نخواهد شد.
13 این است كلامی كه خداوند دربارۀ موآب از زمان قدیم گفته است.
14 امّا الا´ن خداوند تكلّم نموده، می‌گوید كه بعد از سه سال مثل سالهای مزدور، جلال موآب با تمامی جماعت كثیر او محقّر خواهد شد و بقیه آن بسیار كم و بی‌قوّت خواهند گردید.
